ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej, to jedno z najczęściej diagnozowanych zaburzeń neurobehawioralnych u dzieci. Niemniej jednak istnieje powszechne przekonanie, że dotyka ono głównie chłopców. Dziewczynki z ADHD często pozostają w cieniu, co prowadzi do niedoszacowania ich trudności i opóźnionego postawienia diagnozy. Dlaczego tak się dzieje? Przyjrzymy się temu w poniższym artykule. Zapraszamy!
ADHD, czyli zaburzenie neurorozwojowe
Warto zacząć od tego, że stereotypy związane z ADHD jako głównie chłopięcym zaburzeniem mogą prowadzić do niedoszacowania występowania tego problemu u dziewczynek. Dziewczynki z ADHD często potrafią lepiej ukrywać swoje trudności — dostosowują się do społecznych oczekiwań. Ich objawy mogą być mniej spektakularne, ale równie dotkliwe, zwłaszcza jeśli chodzi o kwestie koncentracji, organizacji czy utrzymania uwagi.
Społeczne normy często kształtują sposób, w jaki interpretujemy zachowania dziewczynek i chłopców. Oczekuje się, że są one spokojne, zorganizowane i skoncentrowane, co może sprawić, że symptomy ADHD u maluchów płci żeńskiej są bagatelizowane lub błędnie interpretowane jako inne problemy emocjonalne czy behawioralne.
Dlatego edukacja na temat różnic w przejawianiu się ADHD u obu płci jest kluczowa dla poprawy diagnoz i skutecznej pomocy dla dzieci, niezależnie od płci. W dążeniu do pełnej i rzetelnej diagnozy konieczne jest przekroczenie stereotypów i uznawanie, że to zaburzenie neurorozwojowe dotyka różnorodne grupy dzieci, zarówno chłopców, jak i dziewczynek.
Różnice w objawach u chłopców i dziewczynek
ADHD u chłopców często jest diagnozowane wcześniej i bardziej powszechnie. Współczesne społeczeństwo często kojarzy ADHD z hiperaktywnymi chłopcami, kręcącymi się na krześle i przerywającymi lekcje. Jednakże, u dziewczynek objawy mogą przejawiać się inaczej. Okazuje się, że dziewczęta z ADHD mogą doświadczać trudności w koncentracji, skłonności do porzucania aktywności po jej podjęciu oraz problemów z organizacją i utrzymaniem uwagi.
Opóźniona diagnoza z powodu stereotypów
Badania nad ADHD skoncentrowały się głównie na analizie zachowań męskiej populacji, co wpłynęło na ukształtowanie stereotypowego obrazu tego zaburzenia — zwracają uwagę przede wszystkim na chłopców. W rezultacie dziewczynki z ADHD często pozostają niediagnozowane, gdyż ich objawy mogą znacząco różnić się od powszechnie akceptowanych stereotypów związanych z tym zaburzeniem.
Społeczne oczekiwania wobec dziewczynek, promujące spokój, dyscyplinę i zrównoważenie emocjonalne, często przyczyniają się do maskowania symptomy ADHD u dziewczynek. Stąd konieczność przyjrzenia się nie tylko różnicom indywidualnym w objawach, ale także świadomość kulturowych oczekiwań w kontekście diagnozy tego zaburzenia u dziewcząt. Warto podkreślić, że edukacja na temat tej różnorodności i dostosowanie podejścia diagnostycznego są kluczowe dla identyfikacji i pomocy dziewczynkom z ADHD.
Maskowanie objawów przez dziewczynki
Społeczne oczekiwania wobec dziewczynek często sprawiają, że maskują one symptomy ADHD. Społeczeństwo bardziej oczekuje od dziewcząt spokoju, dyscypliny i zrównoważenia emocjonalnego. Dlatego dziewczynki mogą bardziej skupić się na ukrywaniu swoich trudności niż na ich wyrażaniu. Symptomy związane z koncentracją uwagi mogą być bardziej zauważalne u dziewczynek niż te związane z nadmierną ruchliwością czy impulsywnością.
Należy też wspomnieć, że ADHD — zespół nadpobudliwości psychoworuchowej z deficytem uwagi — może u dziewcząt przejawiać się subtelniej niż u chłopców. Skłonność do łatwego rozpraszania, częste rozmowy oraz subtelna ruchliwość mogą być sygnałami, na które warto zwrócić uwagę.
Trudności w diagnozie u dziewczynek
Dziewczynki mogą być bardziej subtelne w wyrażaniu swoich trudności, a społeczeństwo może łatwiej przypisywać je innym problemom, takim jak depresja czy zaburzenia osobowości z pogranicza.
W przeciwieństwie do chłopców, dziewczynki z ADHD częściej wykazują objawy internalizacji. Potrzeba ruchu ujawnia się poprzez subtelne gesty, a impulsywność może prowadzić do trudności w relacjach społecznych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznej diagnozy i terapii.
Konieczność rozszerzenia badań
W ostatnich latach zauważalne jest zwiększone zainteresowanie tematem ADHD u dziewczynek, co przyczynia się do poprawy diagnoz i lepszej opieki. Istotne jest, aby edukować społeczeństwo i specjalistów na temat różnorodności objawów ADHD oraz zauważyć, że zaburzenie to może występować zarówno u chłopców, jak i dziewczynek.
Warto podkreślić, że przyszłe badania powinny skupić się na bardziej zindywidualizowanym podejściu do diagnozy, uwzględniając różnice płciowe oraz społeczne oczekiwania.
Wraz ze wzrostem świadomości społecznej i edukacją dotyczącą ADHD u dziewczynek, możemy mieć nadzieję na skrócenie czasu diagnozy oraz lepsze wsparcie dla dziewcząt cierpiących na to zaburzenie. Warto podkreślać, że każde dziecko jest jednostką o unikalnych cechach, a diagnoza powinna być zawsze oparta na indywidualnych potrzebach i objawach.
Trudności w nauce i maskowanie objawów
Nauka staje się wyzwaniem dla dziewczynek z ADHD, szczególnie w kontekście odrabiania prac domowych i czytania ze zrozumieniem. Skupienie uwagi bywa krótkotrwałe, co wpływa na efektywność nauki. Dlatego warto przyjrzeć się bliżej trudnościom związanym z organizacją i przetwarzaniem informacji.
Warto dodać, że dziewczynki z ADHD często maskują swoje trudności, co sprawia, że diagnoza może być opóźniona. Symptomy, takie jak gubienie rzeczy czy notoryczne zapominanie, mogą być bagatelizowane. Internalizacja impulsywności może prowadzić do zachowań agresywnych skierowanych głównie wobec siebie.
Konieczność indywidualnego podejścia
Diagnoza ADHD u dziewczynek wymaga indywidualnego podejścia, uwzględniającego różnorodność objawów. Dziewczynki mogą przejawiać internalizację impulsywności, co wpływa na ich funkcjonowanie codzienne i sukcesy edukacyjne. Różnice płciowe w kontekście tego zaburzenia neurorozwojowego wymagają świadomości oraz dostosowania strategii diagnostycznych i terapeutycznych. Ten kurs podpowie Ci, jak odpowiednio wspierać i rozumieć dziecko z ADHD.
Podsumowanie
ADHD u dziewczynek to często niedoceniany problem, wynikający z wielu czynników, takich jak stereotypy płciowe, społeczne oczekiwania i historyczne podejście do diagnozowania tego zaburzenia. Działania edukacyjne i świadomość społeczna są kluczowe, aby zapewnić sprawiedliwą diagnozę i wsparcie dla dziewczynek z tym zaburzeniem, umożliwiając im pełne rozwijanie swojego potencjału. Jeżeli interesuje Cię więcej artykułów na temat ADHD, zapraszamy do zapoznania się z naszym blogiem, gdzie publikowane są podobne materiały.
