Wielu dorosłych nazywa trudne zachowania dzieci „złym wychowaniem” lub po prostu „złośliwością”. Tymczasem złe zachowanie często jest jedynie sygnałem, że dziecko sobie z czymś nie radzi, a jego zachowanie to forma wołania o pomoc. Zanim więc ocenimy, warto zrozumieć przyczyny trudnych zachowań, aby zastosować odpowiednie podejście – wspierające, a nie karzące.
Dlaczego każde zachowanie dziecka to komunikat?
Nie każde zachowanie dziecka da się od razu logicznie wytłumaczyć. Jednak zachowania niepożądane, takie jak krzyk, bicie, wyzywanie czy ucieczki, nie są zwykłą złośliwością. Często wynikają z tego, że dziecko ma problemy emocjonalne, z którymi sobie nie radzi.
Zachowania dziecka wywołują konkretne reakcje dorosłych, a te z kolei mogą je wzmacniać lub wygaszać. Zamiast więc skupiać się na niepożądane zachowania dziecka, warto zrozumieć, co dziecko próbuje nam powiedzieć.
1. Regulacja emocji i samoregulacja
Jedną z najczęstszych przyczyn, dla których pojawiają się trudne zachowania, jest samoregulacja. Dzieci często nie potrafią jeszcze radzić sobie z emocjami, dlatego reagują impulsywnie. Dla nich krzyk, płacz, uderzenie, to sposób na rozładowanie napięcia.
Tu pojawia się potrzeba pracy nad zaburzenia samoregulacji, które nierzadko towarzyszą takim jednostkom jak ADHD czy zaburzenia integracji sensorycznej. Dziecko potrzebuje wsparcia w zakresie rozpoznawanie emocji, nauki ich nazywania oraz adekwatnego wyrażania.
Jeśli chcesz wiedzieć, jak wspierać emocjonalnie dziecko, które często reaguje płaczem lub wybuchem – koniecznie przeczytaj również: 👉 Jak wspierać dziecko, które reaguje płaczem na każdą trudną sytuację
2. Potrzeba kontroli i przewidywalności
Niektóre trudne zachowania metodą na poradzenie sobie z potrzebą kontroli. Dzieci, zwłaszcza z zaburzenia rozwoju społecznego, mają silną potrzebę przewidywalności i bezpieczeństwa. Każda zmiana, np. inny kubek, inna kolejność zadań, może wywołać wybuchy złości.
W takich sytuacjach warto pamiętać, że dziecko chce uniknąć nieprzyjemnych emocji związanych z brakiem wpływu. Odpowiednia samoregulacja i stopniowe oswajanie zmian pomagają w zmniejszaniu napięcia i eliminowaniu zachowań nieadaptacyjnych.

3. Zachowania wynikające z potrzeby uwagi
Kolejną przyczyną zachowania niepożądane jest potrzeba uwagi. Dziecko, które nie potrafi nawiązać relacji, może szukać atencji w destrukcyjny sposób. Zachowanie przedszkolaka lub ucznia, który robi „głupie rzeczy” dla rozbawienia grupy, to forma wołania: „zauważ mnie”.
Wzmacnianie pozytywne zachowania dziecka i wzmacnianie alternatywnych zachowań może pomóc wykształcić lepsze sposoby nawiązywania relacji i zachowania prospołeczne.
4. Nuda i nadmiar energii
Często trudne zachowania dzieci pojawiają się, gdy dziecko się nudzi. Dotyczy to zwłaszcza dzieci z ADHD, które mają zwiększone zapotrzebowanie na stymulację. Zaburzenia koncentracji, nadruchliwość, zaburzenia uwagi – wszystkie te trudności mogą prowadzić do impulsywnych reakcji.
Dlatego warto tak planować zajęcia, by zapobiegać nudzie – zmieniać aktywności, wprowadzać ruch, stosować trening umiejętności społecznych (TUS) oraz ćwiczenia sensoryczne.
5. Potrzeby sensoryczne
Wiele dzieci wykazuje zaburzenia rozwoju sensorycznego, które wpływają na ich zachowanie. Zaburzenia integracji sensorycznej mogą objawiać się zarówno autoagresja, jak i wycofaniem, apatią, brakiem reakcji.
Jeśli zauważasz, że zachowanie dziecka ma związek z hałasem, dotykiem, światłem – rozważ skierowanie go na diagnozę w kierunku zaburzenia sensoryczne. Dobrze dobrana dieta sensoryczna może zmienić codzienne funkcjonowanie i zredukować niepożądane zachowania dziecka.
Jak wspierać dziecko z trudnymi zachowaniami?
Kluczowe jest zrozumienie zachowania dziecka i dopasowanie strategii. Dobrze sprawdza się metoda ABC – analiza sytuacji poprzedzającej zachowanie, samego zachowania oraz jego konsekwencji. Ułatwia ona zauważenie wzorców i lepsze omówić zachowania dzieci z rodzicami lub zespołem terapeutycznym.
W pracy warto też uwzględniać:
- trening umiejętności społecznych (TUS),
- indywidualizację działań w oparciu o potrzeby dziecka,
- pracę nad trudne emocje dziecka,
- budowanie relacji opartych na zaufaniu i zrozumieniu.
Podsumowanie
Trudne zachowania dzieci mają zawsze swoją przyczynę. Może to być:
- zaburzenia rozwoju społeczno-emocjonalnego,
- zaburzenia rozwoju poznawczego i behawioralnego,
- zaburzenia rozwoju językowego i społecznego,
- zaburzenia emocjonalne,
- a nawet zaburzenia rozwoju fizycznego.
Tylko zrozumienie zachowania dziecka pozwoli dobrać skuteczne metody. Pamiętaj: trudnymi zachowaniami należy się zajmować z empatią, spokojem i kompetencją. Wzmacniaj to, co pozytywne. Ucz dziecko zmienia zachowanie poprzez bezpieczne relacje i mądrze dobrane działania.