Rodzicielstwo niezależnie od okoliczności stanowi duże wyzwanie. Nagle jako rodzice, stajemy się odpowiedzialni za istotę, której bezpieczeństwo i komfort zależy od nas. To czas pełen wyzwań, których zwieńczeniem jest możliwość obserwowania rozwoju naszych podopiecznych. Jako rodzice od dnia narodzin dbamy, by dziecko doświadczało miłości i ciepła oraz staramy się zapewnić mu jak najlepsze warunki do poznawania świata i otaczającej rzeczywistości.

Nie sposób jest mówić o prawidłowej realizacji zadań edukacyjnych bez wspominania relacji nauczyciel-uczeń. Pozytywne relacje w szkole są podstawą, która gwarantuje sukces w procesie wychowawczym na płaszczyźnie edukacji szkolnej. Dobrze rozwinięta relacja z uczniem może stanowić punkt wyjścia do zaspokajania podstawowych potrzeb naszych podopiecznych i prowadzić do pełnego wykorzystania ich potencjału.

Poświęcasz mnóstwo czasu i wysiłku na pracę ze swoimi uczniami. A potem masz wrażenie, że gdy wracają do domu, rodzice i tak robią swoje. Chociaż przy każdej okazji udzielasz im dobrych rad, nic się nie zmienia. To szalenie frustrujące i pewnie zdarza Ci się zastanawiać, czy współpraca z rodzicami w ogóle ma sens?

Jeśli prowadzisz zajęcia metodą TUS, na pewno zdarzyło Ci się to nie raz: dziecko nie chce współpracować, zaczyna rzucać się na podłogę, krzyczy albo zatyka uszy. Co robić w takiej sytuacji? Reagować czy nie? Upominać czy ignorować?