Dzieci i nastolatki są nieobecne, rozkojarzone, stale wpatrzone w ekran, trudno się im skupić na lekcji, rozmowie czy wspólnym działaniu. Gdy prosisz o odłożenie telefonu, pojawiają się silne emocje, reakcje wydają się nieadekwatne, a Ty czujesz się bezradnie.
Jako psycholog, pedagog, wychowawca lub terapeuta zapewne zmagasz się z tym, że…
- Uczniowie są rozkojarzeni, trudniej im się skupić, a kontakt z nimi bywa urywany, jakby cały czas były gdzie indziej;
- Prośba o odłożenie telefonu często kończy się wybuchem złości, zamknięciem się w sobie albo zupełnym odcięciem;
- Czujesz, że to coś więcej niż tylko przyzwyczajenie, telefon staje się sposobem na radzenie sobie z emocjami, napięciem, samotnością.